پرچم

شعاری که من خیلی دوست داشتم امروز بشنوم و لااقل جایی که من بودم داده نشد، "موسوی موسوی پرچم ایران مرا پس بگیر" بود. می‌شد به اقتضای وضعیت مثلاً بگن میرحسین میرحسین منتظر ام پرچم ایران رو به من پس بدی!
نمی‌دونم دیگه... خلاصه یه کاری‌ش باید می‌کردن. خودم هم که حنجره‌م یاری نمی‌کرد بخوام به کسوت وزیر شعار در بیام.
اون‌قدر من این شعار رو دوست دارم و به نظرم کامل می‌اومد وَ می‌آد که حتی ممکن‌ه رو کارت عروسی‌م بدم بنویسن.

خدایی شما دقت کنی می‌بینی که هر از گاهی یه عده (حالا هر چند درصد) این پرچم رو مال خود کرده‌ن. خیلی عذاب‌آور ئه، برا من که هست. من می‌خوام پرچم کشورم به من پس داده بشه و این یعنی کل کشور زیر پرچم باشیم. من هم پرچم می‌خوام.
فک کنم درک کنید چی می‌گم... می‌خوام با این پرچم غریبه نباشم. اصلاً می‌خوام باهاش لباس بدوزم تن‌ام کنم ولی اندازه‌ای که حق‌ام ئه ازش می‌خوام.