شوک الکتریکی

هیچ‌چی اندازه‌ی مسواک زدن برام سخت نیست. اون‌قدر سخت اه که سرش خودم‌و گول می‌زنم. مثلاً دارم می‌رم حموم و اینا، به خودم می‌گم این خمیردندون و مسواک هم بر دار شاید حال داشتی مسواک هم زدی. (من اینا رو برای رعایت بهداشت تو اتاق‌ام نگه می‌دارم).
هیچ عجیب نیست که مخترع مسواک یه زندانی بوده. آیا ممکن اه کسی تا وقت اضافه‌ی زیاد نداشته باشه به اختراع چنین چیزی مبادرت بورزه؟
در ثانی یه زندانی (تو اون زمان‌ها) به خوبی با ماهیت شکنجه آشنا بوده و لابد باهاش خو هم گرفته بوده. به نظرم شکنجه‌های شدید فیزیکی و روحی الهام‌بخش اون بی‌چاره‌ی بی‌کار بوده. احتمالاً نخ‌دندون رو هم یه آکروبات‌باز سخت‌کوش برای حفظ مهارت و آمادگی بدنی برای بندبازی و اینا اختراع کرده.
چه شکنجه‌ای بالاتر از مسواک زدن ِ هرروزه و هرشبه وَ پاشیدن آب به روی صورت پس از بیدار شدن که یک شوک برقی به آدم وارد می‌کنه؟ این شوک‌های متوالی به مرور باعث می‌شه عمر آدم کوتاه بشه.