مثل یه حادثه

همه جای دنیا هی داره به رشته‌های دانشگاهی و تنوع‌شون افزوده می‌شه تا به اون جا که حتی رشته‌ی باب دیلن‌شناسی و دیوید بکهام‌شناسی هم وجود دارند. منظورم این اه که یک فرد و رفتارهای شخصی‌ش و حتی انتخاب لباس‌اِش مولد یک رشته‌ی تحصیلی تونسته باشه، و تحصیل یعنی اشتغال و اشتغال یعنی کسب در آمد از راه دانش، هر دانشی که شخص داره.

اون وقت تو این مملکت دخترا رو که از تحصیل نزدیک هفتاد رشته و زیرشاخه محروم کرده‌اند و حالا می‌خوان دانشگاه اقتصاد شریف رو ببندن!... چی تو مغز کسانی که این تصمیمات رو می‌گیرن می‌گذره؟ چی از دانش واجب‌تر اه واسه ایران؟ پدر و مادر این تصمیم‌گیرنده‌ها کجا هستن؟ آن‌ها را به نزد من آورید.

به امید روزی که در ایران رشته‌ی ریش‌سیبیل ابی در جوانی و مدل موی "بن ویشاو"شناسی... بله، داشته باشیم.